Yeniden Başlayalım mı?

"Mutlu olmaktan ziyade mutlu etmek için yaşayan insanlarız. Bu yüzden hissimize ve hissemize düşen gamdır" diyor Bleda Yaman. Bu nedenle hikayenin bir yerlerinde suçlu arayacaksak birazcık da sanırım kendimize bakmamız gereken bir dünyadayız. 

"Başkalaşım" insan ruhu özelinde çok cazibeli bir kelime bence. Düşünsenize kim olduğunuzu, ne olacağınızı kavrama sürecinde farkında olmadan şekilden şekle giriyorsunuz. Binlerce kez karar verip, binlerce kez vazgeçiyorsunuz ve bir bakmışsınız bambaşka bir ben var aynanın karşısında, eski fotoğraflarda ya da eski bir arkadaşınızın hafızasında. Birkaç hafta önce liseden arkadaşlarımla buluştuk. Her yan yana geldiğimizde şöyle bir başlarız o onu yaptı, bu bunu dedi, bir de bunlar şimdi ne yapıyor muhabbetine. Benimle ilgili söylediklerini yabancı gibi dinlediğimi fark ettim. Bir yerindeyim başkalaşımın ama neresinde olduğumdan emin değilim. Bir şeyler oldu, iyi veya kötü ve şimdiki ben zamanını yaşıyorum. 

Açık yüreklilikle söylüyorum ki artık insan seçiyorum hayatımda. Şimdiki ben artık vermeden alanları istemiyor yanında. Ben kitap okumayı sevmem diyenleri istemiyorum artık yamacımda. Aynı şekilde kitap okumayı seks günlükleri, sevgili bulma önerileri kitapları, çıtır çerez diye tabir ettiğimiz boş beleş kitapları okumak zannedenlerden de parmak ucunda uzaklaşıyorum. Hayatı boyunca doğru düzgün arkadaşı olmayanları teselli etme cemiyeti başkanı olmadığımı da biliyorum. Aramayanı aramamayı tercih ediyorum. Gelemeyeceğinizi bilmesine rağmen plan yapıp gelmedin diye trip atanları yok sayıyor bünyem. Hayat çok acımasız davransa da özlemek denen duyguya sahibim ve iliklerime kadar hissediyorum çoğunlukla. Kelime anlamını yaşamadan, bir Allah kulunu özlemeden ölenler var bu dünyada. Düşünsenize ne hazin bir çaresizlik. Özlemeyeni özlememeyi tercih ediyorum şimdiki ben zamanında. 

Öncesinde kimle olmamak istediğimi, şimdi ise kimle olmak istediğimi anladığım bir dönemden geçiyorum. Hayat bu kadar garip işte, kimi dünya karartır, kimi ufuk açar ömrünüzün bir noktasında. 

Bunların da ötesinde yazmayı, kelimelerle konuşmayı özledim. Birazcık da imrenmemi gerektiren bir durum yaşadım geçen hafta. Bir yayın evine gittim iş münasebetiyle, bu ülkede neredeyse herkesin basıma hazır bir kitabı var dedi genel yayın yönetmeni. Birden okuma ve yazma açlığı hissettim. 

Çok şey oldu 2019 Nisan'dan bu yana. Canım babamı kaybettim her şeyden önce. Kayıp kelimesi de çok tuhaf. Gerçekten kayıp mı ettim, kayboldum mu bilemiyorum. 

Özetle çokça eksik, biraz yitik ama hala umutla bir kez daha geri geldim..