Sevgi Kürsüsünden Yazar Beyanı

 "Onca sevgiye rağmen kalbi filizlenmemişse, toprağı sen değilsindir" diyor Cahit Zarifoğlu. Sevgi değişik bir enerji bence. Nereye yöneltileceğinden emin olunması gereken, tek bir noktada toplanmaması gereken kıymetli bir hazine gibi. Düşünce aleminin çok bilinmeyenli denkleminde karşılığının ne olacağı sürekli değişen bir değişken. Kaçla çarpınca çoğalacak, kaça bölünce azalacak belli belirsiz. Duvara atılan topun daha sert bir şekilde yüzünüze çarpması gibi bir etki bırakma riskine rağmen, duvarı delme gayretinize saygı duyan bir enerji. Kulakları sağır, gözü kör, kalbi dilsiz kılan bir muamma. Hayattaki en büyük mutluluğun en büyük talihsizliğe dönüşmesi an meselesi. Ehlileştirilmemiş bir at, budanmaya tahammülü olmayan bir ağaç. Günlerce güneş altında kalmış bir toprağa su vermek gibi yakıcı etkiye neden olabilecek bir saçma sapan bir şey.. 

Saçma sapan insanların saçma sapan yalanları ile kirlenen dünyanın, hayatta kalma mücadelesi veren saf ve temiz sureti. "Hiçbir şeye ebedi bağlanma" derken yazar "her şey senden kopacaktır" diye devam ediyor "Şimşek" isimli romanında. Dolayısıyla kopacak bir şeye sevgiyi tüketmek hangi noktada mantıklı dedirtiyor insana. 

Nereden çıktı bu yazar beyanı? Bazen siz sussanızda sizin adınıza konuşur ya birileri, bazen bir müzik duyarsınız ve susarsınız... İşte onun gibi bir şey oldu bu melodiyi dinlerken. 

Onca sevgiye rağmen kalbi filizlenmemişse sevdiğinizin, sizden önceki gibi ölü toprağına gömün ve gitmeniz gerektiği zaman gidin.