Bu da kendime bir not olsun..
Hadi biraz dünya karartalım.. Daha önceki yazılarımda annemin beyin tümörü babamın gırtlak kanseri mücadelesinde yaşadıklarımızdan bahsetmiştim. Bu süreçte devlet hastanelerinde çok sıkıntı yaşayıp 2 ev kredisi öder gibi banka borcuna mal olsa da nihayet normal hayatımıza dönmüştük. Anlatınca "ne gerek vardı?" diyenler olmuştu. Her ikisi için de "alın eve götürün yatağında ölsün" demişti doktorlar. Annem için bütün vücudunu kanser sarmış -ki öyle birşey yoktu, babam için yapacak hiç birşey yok -ki hala yaşıyor, demişlerdi. İkisi de iyileşti şükür iki yarım bir tam oldular, hayata tutundular..Hatta o kadar iyileştiler ki yıllardır çalışmaya alışık oldukları için belki de evde sıkılıp birbirlerine sardılar. Birbirlerinin hastalıklarını öğrendiklerinde iki gözü iki çesme ağlayan atom karıncalar, küçük çocuklar gibi durmadan kavgaya tutuştular :)